Lang vóór het consumptie-ijs bekend was, maakte de mens al gebruik van ijs om spijzen
en dranken te koelen. Vooraanstaande Grieken en Romeinen lieten sneeuw en ijs van de
bergtoppen naar beneden brengen voor bet koelen van gerechten en dranken. Dit gebeurde al
vóór het jaar nul. Nu had dit natuurlijk nog weinig te maken met het ons bekende
consumptie-ijs. De spijzen werden met behulp van sneeuw en ijs gekoeld,
"ijskoud" gemaakt, maar niet bevroren.
Recepten voor echt melk- en waterijs kwamen pas omstreeks 1280 na Chr. vanuit China in
Europa terecht, meegebracht door Marco Polo. Er werd niet veel mee gedaan. Dit gebeurde
pas, toen bekend werd, dat uit ijs en zout koudemakende mengsels gemaakt kunnen worden,
waarmee werkelijk iets bevriezen kan. Deze ontdekking kwam vermoedelijk omstreeks 1500.
Het zal omstreeks deze tijd zijn geweest, dat de kunst van het maken van een sorbet
zich uit Arabië, via Constantinopel naar het westen verbreidde. In elk geval staat vast,
dat Catharina de Medici, een Italiaanse prinses, in 1550 op een reis van Italië naar
Frankrijk een recept voor het bereiden van consumptie-ijs bij zich had. En een poosje
later was het een zekere Couteaux, die in Parijs een soort ijs maakte en verkocht.
Op een banket, gegeven door Koning Karel 1 van Engeland (omstreeks 1635), werd voor het
eerst "cream-ice" (roomijs) opgedist, gemaakt door een Franse kok, die, volgens
het verhaal een opslag van 500 Pond per jaar kreeg, indien hij zijn ijs exclusief voor de
koning zou bereiden en het recept voor iedereen zou geheimhouden. Na enige tijd viel Karel
in ongenade bij het volk en werd in 1649 onthoofd. Maar de bereidingswijze was inmiddels
al lang hier en daar bekend. Want de kok, genaamd DeMirco, had zijn belofte niet gehouden
Rondom 1660 werd in het Café "Procope" te Parijs ijs geserveerd gemaakt door
de Italiaan Procopio Cutelli en in diezelfde tijd genoot men aan het hof van Lodewijk XIV
van ijs in zeer verschillende vormen, vermoedelijk ook volgens Italiaanse receptuur.
Langzamerhand verbreidde het ijsverbruik zich naar de hoven van de Europese koningen,
naar de woningen van rijke en machtige lieden en rondom 1780 bevatten vele toonaangevende
Franse kookboeken enige recepten voor consumptie-ijs. Toch bleef het ijs heel lang een
soort luxe, gereserveerd voor feestelijke gelegenheden en alleen bereikbaar voor
welgestelde mensen. Het duurde nog lang voor het ijs in bredere kring bekend en geliefd
werd.
Steeds zijn het vooral Italiaanse ijsbereiders, afkomstig uit Napels, Sicilië en
Venetië geweest, die meesters waren in de kunst van smakelijk ijs bereiden.
De ijsbereiding raakte ook in Amerika bekend. In 1774 werd door Phillip Lenzi in een
New Yorkse krant geadverteerd met consumptie-ijs
De echtgenote van US president James Madison serveerde ijs op een feest in 1813.
: